Blog

Czym jest przewód słuchowy? 

Kanał czy też przewód słuchowy to wygięta w kształt litery „S” część narządu słuchu o długości 3-4 cm, która zaczyna się otworem słuchowym, a kończy błoną bębenkową. To tu w pierwszej kolejności trafia dźwięk zebrany z otoczenia przez małżowinę zanim dotrze do ucha środkowego. Choć w kontekście problemów z uszami najczęściej mówi się o elementach głębiej położonych w czaszce, przewód słuchowy także może powodować różnego typu dolegliwości. Oto 3 spośród najbardziej powszechnych. 

Jakie funkcje pełni przewód słuchowy? 

Oprócz oczywistego wsparcia w procesie odbierania dźwięków, przewód słuchowy pełni kilka innych istotnych zadań. 

Przede wszystkim chroni delikatne ucho wewnętrzne przed bakteriami, grzybami i brudem, co zmniejsza ryzyko występowania infekcji. A to za sprawą produkowanej przez gruczoły woskowiny, na której zatrzymują się zanieczyszczenia, pyłki kurzu, a nawet owady, usuwane następnie na zewnątrz dzięki włoskom wyrastającym z chrząstki. Dodatkowo woskowina odpycha wodę, utrudniając jej przedostanie się do środka i, razem z włoskami, ociepla powietrze zanim trafi ono głębiej.

W związku z tym, że przewód słuchowy zewnętrzny pozostaje otwarty na otoczenie (w przeciwieństwie do przewodu słuchowego wewnętrznego, który jest kanałem znajdującym się w  kości skroniowej), sam także narażony jest na działanie niekorzystnych czynników oraz szereg przykrych dolegliwości. 

Dowiedz się więcej: Jak dbać o uszy i dobrze słyszeć? 

Zatkany i spuchnięty przewód słuchowy – przyczyny 

Drożność kanału słuchowego może zostać ograniczona przez opuchliznę, a także wydzielinę ropną bądź produkowaną w nadmiernych ilościach woskowinę, rzadziej ciało obce. Przyjrzyjmy się temu bliżej. 

Zatkany przewód słuchowy korkiem woskowinowym  

O ile ciało obce w przewodzie słuchowym dotyczy głównie dzieci, zatkanie ucha woskowiną to problem, który może wystąpić niemal w każdym wieku. Jest to nieprzyjemna dolegliwość, która upośledza słyszenie i generuje uciążliwe szumy uszne. Najbardziej prozaiczną przyczyną powstania czopu woskowinowego jest używanie do czyszczenia uszu płatków kosmetycznych „upychających” część woskowiny w tylnej części przewodu słuchowego. 

Za powstawanie korka odpowiedzialne bywają też genetyczne predyspozycje do nadprodukcji woszczyny lub – przeciwnie – typowe dla osób starszych niedostateczne jej wytwarzanie, powodujące wysychanie wosku i tworzenie twardych czopów. 

Warunki do regularnego zatykania ucha tworzą ponadto zaburzenia w jego anatomii, a mianowicie zwężone przewody słuchowe. Powodują one trudności w utrzymywaniu ucha zewnętrznego w czystości i sprzyjają zaleganiu woskowiny w kanale słuchowym. 

Ucho pływaka – zapalenie przewodu słuchowego 

Spuchnięty przewód słuchowy jest jednym z objawów ucha pływaka. To potoczna nazwa infekcji ucha zewnętrznego, która rozwija się na skutek długotrwałego przebywania w wodzie, zwłaszcza w niezbyt czystym zbiorniku, bądź też niedostatecznego osuszenia uszu po kąpieli. Przyczyny choroby mogą być szersze. Wymienia się tutaj niezgodne z przeznaczeniem posługiwanie się wspomnianymi już patyczkami kosmetycznymi, zbyt mocne wciskanie słuchawek typu dousznego, a także przebywanie przez dłuższy czas w środowisku o podwyższonej wilgotności i temperaturze, np. w saunie. 

We wszystkich tych przypadkach za rozwój stanu zapalnego odpowiadają namnażające się w przewodzie słuchowym bakterie i grzyby. 

Przewód słuchowy można poddać bardzo dokładnej ocenie podczas badania otoskopowego, czyli wziernikowania ucha. Jest to rutynowa czynność wykonywana przez laryngologa czy protetyka przed przystąpieniem do badania słuchu.

Objawy ucha pływaka przy najmniej zaawansowanych zmianach to m.in.: 

• zaczerwienienie przewodu słuchowego, 
• swędzenie w uchu, 
• lekki ból ucha nasilający się przy pociąganiu małżowiny lub płatka ucha, 
• pozbawiony koloru i zapachu wyciek z ucha (rzadziej). 

Jeżeli choroba się rozwinie, mogą wystąpić silne zaczerwienienie i uciążliwy świąd, wysięk ropny, uczucie pełności w uchu, silny ból promieniujący w stronę szyi, obrzęk przewodu słuchowego obejmujący małżowinę, gorączka oraz niedosłuch. 

Dowiedz się więcej: Zapalenie ucha – objawy i konsekwencje 

Ucho surfera – zwężony przewód słuchowy 

Za zwężenie przewodu słuchowego mogą odpowiadać łagodne guzy, takie jak kostniaki i wyrośla kostne. Są to zmiany o charakterze niezłośliwym, które rozwijając się bardzo powoli, stopniowo zamykają światło kanału słuchowego. 

Częściej niż kostniaki diagnozowane są wyrośla kostne, a w grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim mężczyźni w średnim wieku, którzy mają częsty kontakt z zimną wodą i wiatrem. Dotyczy to głównie osób żeglujących czy surfujących (stąd też nazwa schorzenia). Sugeruje się, że częste podrażnienia kanału słuchowego spowodowane działaniem zimnej wody sprzyjają narastaniu tkanki kostnej. Nie jest to jednak pewna teoria, zwłaszcza, że ucho pływaka występuje również u osób, które nie uprawiają żadnych sportów wodnych. 

Zmiany przez długi czas nie powodują żadnych dolegliwości, a rozpoznanie pada podczas rutynowego badania otolaryngologicznego. Z czasem zwężony przewód słuchowy zaczyna jednak utrudniać czyszczenie uszu, a skóra wyraźnie się łuszczy, co rodzi skłonność do rozwoju stanów zapalnych przebiegających z wysiękiem, bólem i świądem. Pacjenci często zgłaszają szumy oraz piski w uszach, pojawiają się ponadto trudności ze słyszeniem. 

Problemy z przewodem słuchowym może powodować szereg innych, rzadziej występujących przypadłości, takich jak choćby ropień czy perlak. Ważne, by widoczne gołym okiem zmiany bez zwłoki konsultować z lekarzem oraz, co równie istotne, wykonywać regularne badania słuchu. 

Jeśli zauważasz u siebie pogorszenie zdolności słyszenia, umów się na bezpłatne badanie w jednym z naszych oddziałów. O ile pogorszenie słuchu powodowane zaburzeniami w obrębie przewodu słuchowego zazwyczaj ustępuje po wyeliminowaniu przyczyny podstawowej, niedosłuch nie mający z nimi związku może oznaczać poważniejsze problemy. Napisz do nas lub zadzwoń i zarezerwuj najwygodniejszy dla siebie termin. Zapraszamy!

Audiometria impedancyjna – badanie ucha środkowego  

Badanie audiometrii impedancyjnej pozwala ocenić stan ucha środkowego i zdiagnozować szereg chorób i dolegliwości, które mogą zaburzać odbieranie dźwięków. Wykonuje się je zarówno u dorosłych, jak i u dzieci (powyżej 7. miesiąca życia). Jest to jedna z obiektywnych metod badania słuchu, co oznacza, że nie wymaga aktywnego udziału pacjenta. Jak wygląda, ile trwa i jak się do niej przygotować? 

Co to jest audiometria impedancyjna? 

Audiometria impedancyjna jest bardzo przydatnym narzędziem diagnostyki wad słuchu u dzieci i dorosłych. Wykorzystuje się ją do testowania funkcji ucha środkowego oraz rozpoznawania problemów ze słyszeniem spowodowanych zakłóceniu tychże funkcji. 

Badanie ma dwojakie zastosowanie. 

Jednym z głównych celów audiometrii impedancyjnej jest ocena efektywności drgań błony bębenkowej. Jej ruch wywołuje wibracje kosteczek słuchowych, które (mówiąc najogólniej) wzmacniają dźwięk i przekazują go dalej, do ucha wewnętrznego. Dzięki temu ostatecznie dźwięk może zostać prawidłowo zinterpretowany przez mózg. Błona bębenkowa zostaje wprawiona w drgania przez fale dźwiękowe, które „wyłapuje” z otoczenia małżowina uszna. Odbijają się one on błony w związku ze zmianą ciśnienia, do której dochodzi w kanale słuchowym. W czasie badania audiometrii impedancyjnej dokonuje się pomiaru zmian wartości ciśnienia, a pomiar ten fachowo określa się jako tympanometria. 

Kolejnym, nie mniej istotnym zastosowaniem tego rodzaju audiometrii, jest ocena odruchu akustycznego (nazywanego także odruchem strzemiączkowym). Jest to mimowolny skurcz, jakiemu ulega mięsień strzemiączkowy w odpowiedzi na zbyt głośne dźwięki, co pełni funkcję ochronną. Parametry odruchu ulegają zmianie, jeśli dojdzie do zaburzenia pracy m.in.: ślimaka (a dokładniej znajdującego się w nim narządu Cortiego) lub nerwu słuchowego. 

Co wykrywa badanie?

Badanie audiometrii impedancyjnej pozwala rozpoznać takie problemy, jak: 

• wysiękowe zapalenie ucha, 
• otoskleroza,
• perforacja (przedziurawienie) błony bębenkowej,
• obecność ciała obcego w przewodzie słuchowym,
• przerost migdałków, 
• niedrożność trąbki Eustachiusza,  
• uszkodzenie kosteczek słuchowych. 

Szczególnie przydatne jest wykonywanie audiometrii impedancyjnej u dzieci. Mają one tendencję do bolesnego zapalenia ucha środkowego przebiegającego z wysiękiem, a w związku z tym, że badanie jest mało inwazyjne świetnie sprawdza się w diagnostyce dziecięcej. 

[H2] Jak wygląda audiometria impedancyjna? 

Badanie jest całkowicie bezbolesne, może wiązać się jedynie z minimalnym dyskomfortem. 

Audiometria impedancyjna z tympanometrią

Podczas badania pacjent pozostaje w pozycji siedzącej. Wykonuje się je przy użyciu sondy zakończonej miękką plastikową główką, którą wprowadza się do kanału słuchowego aż do uzyskania pełnej szczelności (całkowitego zatkania ucha) – nie głębiej niż na 3-5 cm. W ten sposób w przewodzie słuchowym zewnętrznym powstaje ciśnienie typowe dla ucha środkowego. Sonda emituje dźwięk o częstotliwości 226 Hz (jeśli wykonuje się audiometrię impedancyjną u noworodków i dzieci częstotliwość osiąga wartość 1000 Hz). Dzięki mikrofonowi wbudowanemu w urządzenie można określić przy jakich wartościach ciśnienia błona odbija najmniej dźwięków „przepuszczając” je dalej, a przy jakich najwięcej. Wynikiem badania jest tympanogram – wykres obrazujący dokładną wartość ciśnienia panującego w uchu. 

Badanie odruchów z mięśnia strzemiączkowego 

Badanie odruchu strzemiączkowego służy sprawdzeniu tolerancji na dźwięki o średniej i wysokiej częstotliwości (500, 1000, 2000 i 4000 Hz). Specjalista ustala próg odruchu z mięśnia, który dla tonów mieści się w granicach 70-100 db HL (dla szumu jest niższy o 10 dB). Aby badanie było klinicznie przydatne, otrzymany wynik należy nałożyć na wynik badania progu słyszenia (audiometrii tonalnej) – takie zestawienie danych pozwala postawić trafną diagnozę. 

Przygotowanie do audiometrii impedancyjnej nie jest wzmagane (poza oczyszczeniem uszu z nadmiaru woskowiny) i trwa około 10 minut. Badanie nie jest wskazane u osób, które przeszły wcześniej operację ucha. 

Badanie ucha środkowego pod kątem elastyczności błony bębenkowej i wspomnianego odruchu strzemiączkowego można wykonać m.in. w przychodniach laryngologicznych i placówkach szpitalnych. Czekając na termin wizyty, warto wykonać audiometrię tonalną. 

Wynik audiometrii tonalnej także przedstawiony jest w formie krzywych. Przedstawiają one zależności pomiędzy natężeniem dźwięku a jego częstotliwością. 

W przeciwieństwie do impedancyjnej należy ona do grupy badań subiektywnych, a zatem angażujących pacjenta. Jego zadaniem jest sygnalizowanie faktu odbierania podawanych za pośrednictwem słuchawek dźwięków o stopniowo zwiększanej częstotliwości. Służy to określeniu progu słyszenia, a zatem najcichszego odbieranego dźwięku. 

Audiometrię tonalną możesz wykonać bezpłatnie w jednym z naszych punktów. Warto wiedzieć, że w przeważającej liczbie przypadków jest ona wystarczająca, by ocenić stopień niedosłuchu i dobrać aparat słuchowy. Możesz także zabrać jej wynik (bez konieczności wnoszenia opłat) i przedstawić go specjaliście wykonującemu badanie audiometrię tonalną, a w razie potrzeby – wrócić do naszego sklepu po aparat słuchowy, w doborze którego wesprze Cię wykwalifikowany protetyk słuchu. 

Zadzwoń do wybranego oddziału i jeszcze dziś umów się na wizytę. Zapraszamy!